ในกรณีฉุกเฉิน (อังกฤษ: In Case of Emergency: ICE) เป็นโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อให้เจ้าหน้าที่เผชิญเหตุเบื้องต้น เช่น เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ นักผจญเพลิง เจ้าหน้าที่ตำรวจ ตลอดจนบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาลสามารถติดต่อกับญาติที่ใกล้ชิดกับเจ้าของโทรศัพท์เคลื่อนที่ เพื่อรับการแจ้งข้อมูลหรือสนับสนุนและยินยอมในการดำเนินการทางการแพทย์ (ซึ่งโทรศัพท์เคลื่อนที่จะต้องปลดล็อกและใช้งานได้อยู่) โดยรายชื่อนั้นจะต้องระบุข้อมูลเพิ่มเติมได้อย่างชัดเจนเป็นลายลักษณ์อักษรและบ่งบอกตัวตนได้ (เช่น กระเป๋าเงิน สร้อยข้อมือ หรือสร้อยคอที่ระบุข้อมูลทางการแพทย์) โปรแกรมนี้เริ่มต้นขึ้นช่วงกลางคริสต์ทศวรรษที่ 2000 โดย บ็อบ บรอทชี่ เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ชาวอังกฤษในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2548 ซึ่งส่งเสริมให้ผู้คนระบุข้อมูลติดต่อฉุกเฉินลงในสมุดโทรศัพท์เคลื่อนที่ของตนด้วยชื่อว่า "ICE" หรืออาจจะระบุมากกว่าหนึ่งรายชื่อติดต่อฉุกเฉินโดยบันทึกเป็น "ICE1", "ICE2" เป็นต้นโปรแกรมนี้ถูกตั้งคำถามและวิพากษ์วิจารณ์โดยหน่วยเผชิญเหตุในเยอรมนี และบนเว็บไซต์ HoaxBuster